ლაშა გახარია დაიბადა 1947 წელს სოფელ მუხურში. წერდა ლექსებს როგორც ქართულ ასევე მეგრულ ენაზე.პირადად ჩემი აზრით ის იყო ერთ–ერთი უძლიერესი მწერალი. მისი წერის სტილის შესაძლოა ვუთოდოთ იდეალისტური და რომანტიკული, მაგრამ ამავე დროს ხშირია პატრიოტული სულისკვეთების გამოძახილი. უკურნებელი სენით დაავადებული პოეტი გარდაიცვალა 2004 წელს. მე გადავწყვიტე რომ დავდო ნაწყვეტები მისი ლექსებიდან, რათა შეგექმნათ მცირედი წარმოდგენა მაინც ამ მართლაც გამორჩეულ მწერალზე ქართული პოეზიის სივრცეში.
აგვისტოს შვიდი
სველი ფოთლები. აგვისტოს შვიდი.
დაღლილი ქუჩა. ძველი ნაღველი…
და როგორც დანით გაჭრილი თითი
ტუჩებთან მტკივა შენი სახელი.
ისევ სავსეა ხსოვნის ჭიქები,
გულს რაღაც თბილი შერჩა ქალიდან.
ღამეს შემოაქვს ძველი ფიქრები –
კალენდარივით ვფურცლავ თავიდან.
საღამო თვლემდა, როგორც სველი ტყე.
შენ უკრავდი და რა გვამღერებდა?!
გადაუღებლივ წვიმდა მთელი დღე
და წვიმა თავის თავს ასველებდა.
სველი ფოთლები. აგვისტოს შვიდი.
ქუჩაც ძველი და ძველი ნაღველი…
და როგორც დანით გაჭრილი თითი,
ბაგეზე შემრჩა შენი სახელი.
***********************************
შენს კაბას წითელა თუ სჭირს ბატონები,
ანდა – ყაყაჩოთა სახადი? . .
ცოტაც ვიცეკვოთ და დაგეპატრონები
ვიდრე სუნს იკრავდეს სხვა ხვადი…
***********************************
პოეტი სიკვდილის წინაა დაწერილი. . .
შესანიშნავ პოეტსა და საზოგადო მოღვაწეს, ლაშა გახარიას ბავშვობიდანვე ედგა ლექსის უღელი, უფალმა მიჰმადლა და დაანათლა პოეზიის დიდი ნიჭი.
მისი პირველი ლექსი გამოქვეყნდა 1966 წელს ჩხოროწყუს რაიონულ გაზეთში, როდესაც ლაშა მუხურის საშუალო სკოლაში სწავლობდა.
ლაშამ მუხურის სკოლიდან თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტს მიაშურა, რომელსაც “მოძღვარ ნათლიასა” და “ბიბლიას” ეძახდა. აქ, ალმანახ “პირველ სხილში” აქვეყნებდა ლექსებს, შემდეგ “ახკომსა” და სხვა გაზეთებში. შემდეგ ჟურნალისტიკაში ჩაიძირა, პოეზიას კი მთელი სამი ათეული წელი “წაუყურძილა”.
2003 სამ წელს გამოვიდა მისი ლექსების პირველი კრებული “მუზის პაუზა”.
© ვარლამ როდონაია (“ფესვები”, 2009 წ.)
ჩემი აზრით კი, ლაშა გახარია გენიალური ადამიანი იყო, თავის ხალხზე უზომოდ შეყვარებული. მე (ადამიანი, ორმელიც მის მშობლიურ რაიონში, ჩხოროწყუში ვცხოვრობ) პირადად არ შევხვედრივარ მას, რასაც ძალიან ვნანობ (ეს შანსი 2004 წლის აგვისტოში მქონდა).
როგორც ზემოთ ვახსენე, 2004 წლის აგვისტოში ლაშა გახარია ჩხოროწყუს რაიონში ჩამოვიდა და 28 რიცხვში სარაიონო კულტურის სახლში თავის საყვარელ ხალხთან შეხვედრა გამართა.
ამ დროს მან უკვე იცოდა, რომ მისი ადრეული სიკვდილი გარდაუვალი იყო (უკურნებელი სენი სჭირდა). ასევე, მისი შვილიც გარდაცვლილი იყო…
როგორც ასეთი, ლაშა გახარიას ლექსებში უხვადაა შეტანილი მეგრული სიტყვები და ხატოვანი გამოთქმები.
გთავაზობთ ლაშა გახარიას ერთ–ერთ ლექსს (მეგრულ ენაზე)
**************************************************
“მარგალური გვალო შხვარე,
ართო ჟუა დო ართო ცარე,
დიდაში შურიში თუთა რე დო
მუმაში ყამა დო ნაცარე,
ყოროფაში წყურგლირე,
ღორონთიში აბარწარე,
უჩა ბორჯიში ალნანგარა
გურიში ელნაკარკაცარე!”
გმადლობ ძმა, გაიხარე!
11 ოქტომბერს, ცნობილი ქართველი პოეტი და ჟურნალისტი, პუბლიცისტი ლაშა გახარია 75 წლის გახდებოდა. დაუმკვიდროს უფალმა მარადიული ნათლითმოსილი სასუფეველი ზეციურ საქართველოში!
ლაშა გახარია
(1947- 2004)